1. దేవుని కొరకు ఫలించాలనే ఆరాటం

షూనేమీయురాలు జీవితంలో మొదటి మరియు అతి ముఖ్యమైన గుణం ఆమె దేవుని కొరకు ఫలించాలనే ఆరాటం. ఆమె హృదయంలో ఒక గొప్ప ఆకాంక్ష ఉంది—దేవుని సేవలో తన వంతు పాత్ర పోషించాలని. ఈ ఆరాటం ఆమెను సామాన్య స్త్రీ నుండి ఘనురాలుగా మార్చింది. 2 రాజులు 4:8లో, ఆమె దైవజనుడైన ఎలీషాను తన ఇంటికి ఆహ్వానించి, అతనికి ఆతిథ్యం ఇచ్చింది. ఈ చిన్న చర్య ఆమె దేవుని పని పట్ల ఉన్న ఆసక్తిని చూపిస్తుంది.

ఆమె ఎలీషాను చూసినప్పుడు, అతను దేవుని మనిషని గుర్తించింది. ఆమె హృదయంలో ఒక ఆలోచన మొలకెత్తింది: “నేను ఈ దైవజనునికి ఏదైనా చేయాలి.” ఆమె ఈ ఆలోచనను చర్యగా మార్చింది. ఆమె తన ఇంటి గోడపై ఒక చిన్న గదిని కట్టించి, అందులో మంచం, బల్ల, పీట, దీపస్తంభం ఏర్పాటు చేసింది (2 రాజులు 4:10). ఈ చర్య ఆమె దేవుని కొరకు ఫలించాలనే తపనను స్పష్టం చేస్తుంది.

మన జీవితంలో కూడా ఇలాంటి ఆరాటం ఉండాలి. దేవుని కొరకు ఏదైనా చేయాలనే ఆసక్తి లేకపోతే, మన జీవితం అర్థరహితంగా మారుతుంది. మనం తిన్నాం, తాగాం, జీవించాం అని చెప్పడం చరిత్ర కాదు. నిజమైన చరిత్ర అంటే దేవుని కొరకు ఎన్ని ఆత్మలను రక్షించాము, ఎన్ని జీవితాలకు వెలుగు నీడ్చాము అనేది.

ఉదాహరణకు, ఒక 70 ఏళ్ల వృద్ధ స్త్రీ తన ఇంటి మూడు గదులను అన్యులకు కిరాయికి ఇచ్చి, వారికి దేవుని ప్రేమను చూపించింది. ఆమె సత్ప్రవర్తన, ప్రేమతో వారిని యేసు వైపు నడిపించింది. ఆ మూడు కుటుంబాలు బాప్తిసం పొందాయి. ఆమె తన ఆరోగ్యం, వయస్సు ఉన్నప్పటికీ, దేవుని కొరకు ఫలించాలనే ఆరాటంతో ఈ కార్యం చేసింది. మనం కూడా మన స్థాయిలో దేవుని కొరకు ఏదైనా చేయగలమా?

2. భక్తులను గుర్తించే వివేచన

షూనేమీయురాలు యొక్క ఘనతలో రెండవ ముఖ్యమైన గుణం ఆమె వివేచన. ఆమె దైవజనులను గుర్తించే సామర్థ్యం కలిగి ఉంది. 2 రాజులు 4:9లో, ఆమె తన భర్తతో ఇలా అంటుంది: “మన యొద్దకు వచ్చుచు పోవుచున్నవాడు భక్తి గల దైవజనుడని నేను ఎరుగుదును.” ఈ మాటలు ఆమె ఆత్మీయ వివేచనను చూపిస్తాయి.

ఆమె ఎలీషాతో పాటు వచ్చిన గెహజీని కూడా గమనించింది. కానీ ఆమె గెహజీలో భక్తి లేని లక్షణాలను గుర్తించింది. ఆమె ఎలీషాను మాత్రమే దైవజనుడిగా గౌరవించింది. ఈ వివేచన ఆమెను ఘనురాలుగా నిలబెట్టింది. ఆమె గెహజీ యొక్క ప్రవర్తనను గమనించి, అతను నిజమైన భక్తి కలిగిన వ్యక్తి కాదని తెలుసుకుంది.

మన జీవితంలో కూడా ఈ వివేచన ఉండాలి. ఈ రోజుల్లో అనేక బోధలు, ఉపదేశాలు అందుబాటులో ఉన్నాయి. కానీ అన్నీ సత్య సంబంధమైనవి కావు. కొన్ని బోధలు మన ఆత్మీయ జీవితాన్ని నాశనం చేస్తాయి, మరికొన్ని మనలను ఆత్మీయంగా ఉద్దీపనం చేస్తాయి. సత్య సంబంధమైన దైవజనులను గుర్తించి, వారిని వెంబడించడం మన బాధ్యత.

బెరయ విశ్వాసులు పౌలు బోధించిన వాక్యాలను లేఖనాలతో పరిశీలించారు (అపో. 17:11). వారు ఘనులైనట్లు, మనం కూడా సత్యాన్ని వివేచించి, సరైన మార్గంలో నడవాలి. షూనేమీయురాలు ఈ వివేచనతో ఎలీషాను గుర్తించి, అతనికి సేవ చేసింది. మనం కూడా సత్య సంబంధమైన దైవజనులను వెంబడిస్తూ, ఆత్మీయ వృద్ధిని పొందాలి.

3. దేవుని కొరకు రిస్క్ చేయడం

షూనేమీయురాలు యొక్క ఘనతలో మూడవ గుణం ఆమె దేవుని కొరకు రిస్క్ చేసే స్వభావం. ఆమె ఎలీషాకు ఒక గదిని కట్టించడం కేవలం ఆతిథ్యం కాదు, ఒక గొప్ప రిస్క్. ఆ రోజుల్లో ఒక గదిని కట్టడం, అందులో సౌకర్యాలు ఏర్పాటు చేయడం అంటే గణనీయమైన ఖర్చు. అయినప్పటికీ, ఆమె దేవుని కొరకు ఈ రిస్క్ చేసింది.

ఆమె తన భర్తతో మాట్లాడి, అతని సమ్మతిని పొందింది. ఆమె భర్త ఆమె భక్తిని, వివేచనను గౌరవించాడు, ఆమె చెప్పిన దానికి లోబడ్డాడు (2 రాజులు 4:10). ఈ రిస్క్ ఫలితంగా, ఎలీషా ఆమె ఇంటిని ఒక స్థిరమైన విశ్రాంతి స్థలంగా ఉపయోగించాడు. ఈ రిస్క్ ఆమె కుటుంబాన్ని ఆశీర్వదించింది.

మన జీవితంలో కూడా దేవుని కొరకు రిస్క్ చేయడం అవసరం. ఒక కుటుంబం దైవజనుని ఆహ్వానించి, తమ ఇంటిని ప్రార్థనా స్థలంగా మార్చింది. ఆ ఇల్లు చివరికి ఒక మందిరంగా మారింది. ఈ రిస్క్ వారి కుటుంబాన్ని, సమాజాన్ని ఆశీర్వదించింది. మనం కూడా మన స్థాయిలో దేవుని కొరకు రిస్క్ చేయగలమా? ఒక చిన్న అవకాశం ఇవ్వడం ద్వారా గొప్ప ఫలితాలను చూడవచ్చు.

4. నిస్వార్థ భక్తి మరియు ప్రతిఫలాపేక్ష లేని సేవ

షూనేమీయురాలు యొక్క ఘనతలో నాలుగవ గుణం ఆమె నిస్వార్థ భక్తి. ఆమె ఎలీషాకు సేవ చేసినప్పుడు, ఎటువంటి ప్రతిఫలాపేక్ష లేకుండా చేసింది. ఎలీషా ఆమెను పిలిచి, “నీకు ఏమైనా అవసరమా? నీ కోసం రాజుతో మాట్లాడమంటావా?” అని అడిగినప్పుడు, ఆమె ఇలా అంటుంది: “నేను నా స్వజనుల మధ్య సుఖముగా ఉన్నాను” (2 రాజులు 4:13). ఆమె సేవ వెనుక ఎటువంటి స్వార్థ ఉద్దేశం లేదు.

ఈ నిస్వార్థ భక్తి ఆమెను ఘనురాలుగా నిలబెట్టింది. ఆమె సేవ వ్యాపార దృక్పథంతో కాదు, దేవుని పట్ల ప్రేమతో చేసింది. దేవుడు ఆమె నిస్వార్థ సేవను చూసి, ఆమె కోరని ఆశీర్వాదాన్ని—ఒక కుమారుని—అనుగ్రహించాడు (2 రాజులు 4:17).

మన జీవితంలో కూడా ఈ నిస్వార్థ భక్తి ఉండాలి. మనం దేవుని కొరకు సేవ చేసినప్పుడు, “నేను ఇస్తే దేవుడు నాకు ఇస్తాడు” అనే ఆలోచన ఉండకూడదు. బదులుగా, “దేవా, నీ కొరకు నేను జీవించాలని ఆరాటపడుతున్నాను” అనే హృదయం ఉండాలి. అలాంటి నిస్వార్థ సేవ దేవుని ఆశీర్వాదాలను తెచ్చిపెడుతుంది.

5. సమస్యలను దేవుని సన్నిధికి తీసుకెళ్లడం

షూనేమీయురాలు యొక్క ఘనతలో ఐదవ మరియు అత్యంత శక్తివంతమైన గుణం ఆమె సమస్యలను దేవుని సన్నిధికి తీసుకెళ్లే స్వభావం. ఆమె కుమారుడు అనారోగ్యంతో చనిపోయినప్పుడు, ఆమె ఎవరితోనూ ఆ విషయాన్ని పంచుకోలేదు—తన భర్తతో కూడా కాదు. బదులుగా, ఆమె తన కుమారుడిని ఎలీషా గదిలోని మంచం మీద పడుకోబెట్టి, నేరుగా ఎలీషా దగ్గరికి పరిగెత్తింది (2 రాజులు 4:21-22).

ఆమె గెహజీ అడిగినప్పుడు కూడా, “అంతా బాగానే ఉన్నాం” అని చెప్పింది, కానీ ఎలీషా దగ్గరికి చేరుకుని తన బాధను వెల్లడించింది (2 రాజులు 4:27). ఆమె ఈ వివేచనతో, సమస్యను సరైన వ్యక్తి దగ్గర పంచుకుంది. ఎలీషా ఆమె కోసం ప్రార్థించి, ఆమె కుమారుడిని బ్రతికించాడు (2 రాజులు 4:33-35).

మన జీవితంలో కూడా సమస్యలు వచ్చినప్పుడు, పది మందితో ఆరడి పరచడం కాదు, దేవుని సన్నిధికి పరిగెత్తాలి. ఒక దైవజనుడు తన కుటుంబం యాక్సిడెంట్‌లో చిక్కుకున్నప్పుడు, ఆతను ఎవరితోనూ చెప్పకుండా, మోకాళ్లపై దేవుని ప్రార్థించాడు. దేవుడు అందరినీ కాపాడాడు. ఈ అనుభవం సమస్యలను దేవుని సన్నిధికి తీసుకెళ్లడం యొక్క శక్తిని చూపిస్తుంది.